شهید والامقام محمدرضا شفیعی

چهارده سال بیشتر نداشت .برای جبهه رفتن اقدام کرد ولی قبول نمی کردند بالاخره با دست بردن در شناسنامه راهی منطقه شد نوزده سالگی برای آخرین بار اعزام شد.

از نیرو های واحدهای تخریب لشگر علی ابن ابی طالب (ع) بود . عملیات کربلای چهار آخرین عملیات او بود .دوستانش می گفتند او اسیر شده اما خانواده هنوز چشم انتظار او بودند.

آزادگان به میهن بازگشتند اما خبری از او نشد .یکی از آزادگان گفته بود ما دیدیم که محمد رضا اسیر شده اما خبری از او نداریم.

ناله ها و گریه های خانواده بیشتر شده بود همه آرزو داشتند خبری از گمشده شان بدست آورند.

سال 80 ایران وعراق برای تبادل اجساد توافق کردند .مرداد 81 خبر بازگشت پیکر محمدرضا اعلام شد.خبر خیلی عجیب بود .پیکر محمدرضا بعد از شانزده سال سالم است!!

او در کربلای 4 مجروح و سپس اسیر  می شود یازده روز او را به همین وضع نگه می دارند .بعد می گویند :باید به امام توهین کنی او هم فریاد میزند مرگ بر صدام.

بعثیها آنقدر او را می زنند تا به شهادت برسد .پیکر او را در قبرستانی نزدیک کربلا به خاک می سپارند .حالا بعد از شانزده سال پیکر او را از خاک خارج کرده اند .بدن او سالم مانده گویی به خواب رفته .بعثیها سه ماه پیکر او را زیر آفتاب انداختند تا پوسیده شود .آهک و دیگر مواد فاسد کننده بر بدنش ریختند اما بدنش همچنان سالم مانده بود.

فرمانده عراقی که پیکر اورا تحویل می داد  گریه می کرد می گفت :خدایا از سر تقصیرات ما بگذرد.

وقتی شهید محمد رضا شفیعی را داخل قبر قرار دادند فرمانده اش صحبت کرد و گفت :نماز شب این شهید هیچ گاه ترک نمی شد .همیشه غسل جمعه را انجام می داد .وقتی برای امام حسین (ع) گریه می کرد قطرات اشک خود را به صورت  و محاسنش می مالید .راز سالم ماندن این شهید اینهاست.

خدا خواست محمد رضا شفیعی از گمنامی خارج شود تا برای همیشه تاریخ سندی باشد بر حقانیت حضرت روح الله.محمدرضا در گلزار شهدای علی ابن جعفر قم آرمیده است.

برگرفته از کتاب :پنجاه سال عبادت